Για να πετύχει η αγωγή στη βάση του αστικού αδικήματος της κακόβουλης δίωξης, πρέπει να αποδειχθεί ότι (α) άρχισε ποινική δίωξη εναντίον του ενάγοντα, (β) η ποινική δίωξη έληξε υπέρ του ενάγοντα, (γ) η ποινική δίωξη είχε κινηθεί χωρίς εύλογη και πιθανή αιτία (δ) με κακοβουλία και (ε) ότι ο ενάγοντας υπέστη ζημία συνεπεία της ποινικής δίωξης
(βλ. κατ’ αναλογίαν Πίτσιλλος Mόδεστος, Aρχηγός Kόμματος Δικαιοσύνης ν. Kυπριακής Δημοκρατίας, (1994) 1 ΑΑΔ 268, Paikkos v. Kontemeniotis (1989) 1 C.L.R. 50, Martin v Watson [1996] AC74, Howarth v Gwent Constabulary [2011] EWHC 2836 (QB) και Qema v News Group Newspapers Ltd [2012] EWHC 1146).
Το ερώτημα που εδώ γίνεται προσπάθεια να απαντηθεί αφορά το στοιχείο υπό (β) ανωτέρω και έγκειται συγκεκριμένα στο κατά πόσο η απαλλαγή ενός κατηγορούμενου από τις κατηγορίες που τον βάρυναν λόγω καταχώρισης αναστολής ποινικής δίωξης (nolle prosequi) δύναται να εξομοιωθεί με λήξη της ποινικής δίωξης υπέρ τουκαι/ή προς όφελος του κατηγορούμενου, έτσι ώστε ο τελευταίος να δύναται, εφόσον συρρέουν τα λοιπά στοιχεία του αστικού αδικήματος της κακόβουλης δίωξης, να πετύχει στην αγωγή του.
Διαβάστε ολόκληρο το άρθρο ΕΔΩ.
